Πανελλαδικό Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Επιχείρησης ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΑΓΟΡΕΣ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ

Προσφορά ειδών προσωπικής υγιεινής στους πυρόπληκτους

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου επισκέφθηκε το Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Μάκρης (Λεωφ. Μαραθώνος 196/ παλαιά αμερικανική βάση) και παρέδωσε, για τους πυρόπληκτους συνανθρώπους μας, είδη προσωπικής υγιεινής: παιδικές πάνες, χαρτιά υγείας, σερβιέτες, πάνες ακράτειας, γάντια μιας χρήσης, οδοντόβουρτσες, οδοντόκρεμες, μωρομάντιλα, βαμβάκι, κρεμοσάπουνα και αφρόλουτρα.

Πράξαμε το ελάχιστο και το αυτονόητο. Τίποτα παραπάνω.

Βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τις Δημοτικές Αρχές αλλά και οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις πληγείσες περιοχές, όπως ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, προκειμένου τον Σεπτέμβριο να προχωρήσουμε σε μία μεγαλύτερη ενέργεια στήριξης, με είδη για τα οποία θα υπάρχει τότε μεγαλύτερη ανάγκη και με τη συμμετοχή όσων Συναδέλφων επιθυμούν να βοηθήσουν.

Φωτογραφίες από το πολιτιστικό κέντρο της Νέας Μάκρης που λειτουργεί ως κέντρο διανομής για τα είδη πρώτης ανάγκης.

 

Περιοδεία Σωματείου στη Θεσσαλονίκη

Τριήμερη περιοδεία πραγματοποίησε, τον Ιούλιο, αντιπροσωπεία του Σωματείου μας στη Θεσσαλονίκη. Επισκεφθήκαμε τα καταστήματα ΕΥΚΑΡΠΙΑ (023), ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (040), ΧΑΡΙΛΑΟΥ(112), ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ (258), καθώς και το Κέντρο Διανομής στον Δρυμό. Ήταν αναμφίβολα μία καταπληκτική εμπειρία τόσο σε διαπροσωπικό, όσο   και σε συνδικαλιστικό επίπεδο, γιατί γνωρίσαμε πολλούς και θαυμάσιους  ανθρώπους.

Συζητήσαμε με δεκάδες Συναδέλφους, στους οποίους αποσαφηνίσαμε μία σειρά από θέματα, έχοντας πάντα κατά νου ότι έπρεπε με ειλικρινείς απαντήσεις να  διαλύσουμε την άγνοια και τους μύθους που κάποιοι συντηρούν για να μπορούν να τους κρατούν ομήρους. Πρόκειται για εκείνους που επενδύουν πολιτικά και συνδικαλιστικά πάνω στην ανησυχία των Συναδέλφων τους και καλλιεργούν συστηματικά την ανασφάλεια, για να μπορούν μετά οι ίδιοι να υποδύονται τους σωτήρες.

Στο ταξίδι αυτό δημιουργήθηκαν πραγματικά οι προϋποθέσεις να οικοδομήσουμε και στη Θεσσαλονίκη, κάτι υγιές και δυνατό. Απευθυνθήκαμε στη συνείδηση των ανθρώπων και αυτό απαιτεί χρόνο. Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι θα δημιουργηθεί ένας νέος, μεγάλος Οργανισμός, για τον οποίο θα είμαστε όλοι υπερήφανοι.

Αναμνηστική φωτογραφία έξω από το Κατάστημα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (040)

 

Μια 20η Αυγούστου για τα πανηγύρια

«Η 20ή Αυγούστου θα είναι μια σημαντική ημέρα. Γι’ αυτό δεν προσφέρεται για κομματικά πανηγύρια. Η Κύπρος ολοκλήρωσε το δικό της πρόγραμμα σε 3 χρόνια, χρησιμοποιώντας μόνο 10 δισ.€ από τα δάνεια που είχαν προβλεφθεί για την ενίσχυση της προσπάθειάς της. Η Ιρλανδία που είχε μπει σε πρόγραμμα τον Νοέμβριο 2010, πήρε 85 δισ.€ και βγήκε έπειτα από μία 3ετία. Η Πορτογαλία που είχε μπει σε πρόγραμμα τον Απρίλιο 2011, πήρε 78 δισ.€ και βγήκε επίσης έπειτα από μία 3ετία. Η Ελλάδα, που μπήκε σε πρόγραμμα το 2010, ταλαιπωρήθηκε 8 χρόνια, δεν ολοκλήρωσε τα δύο πρώτα και απορρόφησε δάνεια 250 δισ.€ περίπου. Στις 20 Αυγούστου, ολοκληρώνει το τρίτο πρόγραμμα. Γιατί εμείς υποχρεωθήκαμε σε τέτοια ταλαιπωρία; Γιατί το πολιτικό σύστημα είναι άρρωστο.

Σε όλες τις άλλες χώρες, το πολιτικό προσωπικό είχε το κουράγιο να αντικρίσει την πραγματικότητα αλλά και το αίσθημα ευθύνης να προσπαθήσει - και τελικά να καταφέρει - να συνεννοηθεί για να αντιμετωπιστεί η κρίση όσο γίνεται συντομότερα και με λιγότερα θύματα. Ενώ το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, τυλιγμένο σε νέφη ιδεοληψίας και κομματικής ιδιοτέλειας, άδραξε την κρίση όχι ως ευκαιρία μεταρρυθμίσεων για ανατροπή του πελατειακού κράτους και του παρασιτικού καπιταλισμού, αλλά ως ευκαιρία για να κατατροπώσει το κόμμα που βρισκόταν κάθε φορά στην κυβέρνηση και να ιδιοποιηθεί τα λάφυρα της εξουσίας.

{…} Η 20ή Αυγούστου, σε μια σοβαρά δημοκρατική χώρα, θα ήταν καλή αφορμή για επανεξέταση όλης της δεκαετίας και αυτοκριτική. Ίσως, ο πρωθυπουργός καλούσε τους πολιτικούς αρχηγούς, τους διατελέσαντες πρωθυπουργούς, τους διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας, να απευθυνθούν από το ίδιο βήμα σε εθνικό ακροατήριο, με πρόθεση να επιχειρήσουν να διατυπώσουν συμπεράσματα χρήσιμα για την επόμενη μέρα, να αναλύσουν λάθη και αδυναμίες, αν υπήρχε γενναιότητα, μάλιστα, θα μιλούσαν, καθένας, και για τα δικά του λάθη. Αλλά επειδή η Ελλάδα δεν είναι τέτοια χώρα (αν ήταν, άλλωστε, δεν θα είχε υποστεί όσα υπέστη…) το μισό πολιτικό προσωπικό θα γλεντήσει τη λήξη της «πολιορκίας» στην Πνύκα και το άλλο μισό θα επιμένει ότι το μνημόνιο δεν τέλειωσε...».

Κώστας Καλλίτσης, εφημερίδα «Η Καθημερινή», 22.7.2018

 

100 χρόνια ζωής από την ίδρυση της ΓΣΕΕ

«Έχουν συμπληρωθεί 100 χρόνια ζωής από την ίδρυση της ΓΣΕΕ. Εκατό χρόνια από την ημέρα εκείνη στον Πειραιά, όπου πρωτοπόροι εργαζόμενοι με πρωτοβουλία της Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης και των εργατικών κέντρων Αθήνας και του Πειραιά, συγκάλεσαν πανελλαδική συνδιάσκεψη όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων και πραγματοποίησαν το ιδρυτικό συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος προχωρώντας στη δημιουργία μιας Εθνικής Κεντρικής συνδικαλιστικής οργάνωσης.

{…}Σήμερα, λοιπόν, εκατό χρόνια μετά, η ΓΣΕΕ με μια μακρά ιστορία αγώνων, διεκδικήσεων, κατακτήσεων και θυσιών αντιμετωπίζει ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας της. Ζούμε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση τελείως διαφορετική από όλες τις άλλες. Μια επίθεση που προσπαθεί όχι να μειώσει και να περιορίσει μισθούς, συντάξεις και εργατικά δικαιώματα, αλλά να καταργήσει κάθε έννοια ύπαρξης κανόνων και δικαιωμάτων. Η προσπάθεια που ζούμε είναι επιστροφή στα τέλη του 19ου αιώνα.

Το σύστημα, με μοχλό πίεσης υποταγμένες κυβερνήσεις, τα μνημόνια και την κυριαρχία των δανειστών, διαλύει την ελληνική οικονομία, δημιουργώντας προϋποθέσεις τεράστιας ανεργίας, μέσα από την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και επιβάλλοντας νόμους που καταργούν τα συνδικάτα και κάθε εργατικό δικαίωμα, δημιουργώντας δηλαδή προϋποθέσεις Αρμαγεδδώνα.

Αυτήν την επίθεση, αν η ΓΣΕΕ θέλει να υπερασπιστεί τους εργαζομένους, δε μπορεί να την αντιμετωπίσει με την πεπατημένη του σήμερα. Αν θέλουμε να νικήσουμε, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη μαζική επίθεση που δεχόμαστε με γενική επιστράτευση όλων αυτών που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Πρέπει να δημιουργήσουμε μία τεράστια κοινωνική συμμαχία δράσης και αγώνα, στη βάση της ανατροπής αυτής της πολιτικής με όλους τους φορείς των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, των επιστημόνων και του πολιτισμού. {…}

Η νίκη μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά θα είναι δική μας.»