Ω θεϊκιά κι όλη αίματα πατρίδα
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024
Οι άνθρωποι που το 1821 πήραν στις πλάτες τους τις ελπίδες και τους πόθους ενός ολόκληρου έθνους και το οδήγησαν στην Ανεξαρτησία δεν ήταν άγιοι. Ήταν όμως αναμφίβολα ήρωες! Παρά τις αντιφάσεις, τις μικροπρέπειες και τους ανταγωνισμούς τους, οι πρωτεργάτες της επανάστασης πέτυχαν τρεις νίκες σε διαφορετικά επίπεδα χωρίς τις οποίες ο στόχος της απελευθέρωσης της πατρίδας θα ήταν ακόμη ένα απατηλό όνειρο:
- Κατάφεραν να εμπνεύσουν, να ενώσουν και να πείσουν χιλιάδες ομοεθνείς τους διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης και μορφωτικού επιπέδου, ότι ήρθε η μεγάλη ώρα, ότι αυτή είναι η γενιά που θα αναλάβει την ιερή αποστολή να διώξει τους Οθωμανούς από τη γη των Ελλήνων. Και όλο αυτό με μια βεβαιότητα βασισμένη στην πίστη προς τον Θεό, στη δύναμη που γεννά μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων η αδικία. «Μην φοβάστε, ο Θεός έχει υπογράψει την ελευθερία των Ελλήνων!» φώναζε ο Κολοκοτρώνης στηρίζοντας τους συμπατριώτες του στις δύσκολες στιγμές.
- Σημείωσαν σημαντικές πολεμικές επιτυχίες αντιμετωπίζοντας έναν αντίπαλο υπέρτερο αριθμητικά, υλικά και οργανωτικά ο οποίος αιφνιδιάστηκε τόσο από την ορμή και τη γενναιότητα των επαναστατημένων, όσο και τη στρατηγική αξιοσύνη προσωπικοτήτων όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος και ο Κανάρης.
- Με την παράτολμη απόφασή τους να ξεκινήσουν τον Αγώνα και στη συνέχεια με την επιμονή τους να πολεμούν ακόμη και όταν η επανάσταση ψυχορραγούσε (1827) και όλα πια έμοιαζαν χαμένα, εξανάγκασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής να αλλάξουν την εχθρική στάση τους απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, να κατανοήσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να δημιουργηθεί ένα νέο εθνικό κράτος και να παρέμβουν για τη δημιουργία του. Και αυτό δεν ήταν καθόλου αυτονόητο τότε, αν σκεφτεί κανείς ότι ανάλογα κινήματα εκείνης της εποχής π.χ. στη σημερινή Ιταλία και τη Σερβία απέτυχαν.
Οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε με περηφάνια τα λαμπρά επιτεύγματα των προγόνων μας, πρωτίστως όμως για να διδαχθούμε από το πιο βασικό λάθος το οποίο διέπραξαν και το οποίο λίγο έλειψε να ακυρώσει όλες τις θυσίες τους: Υπέκυψαν στον πειρασμό της διχόνοιας, στον φθόνο και την εχθροπάθεια, που οδήγησαν σε 2 εμφύλιους πολέμους κατά τη διάρκεια του Αγώνα! Το σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι κάθε φορά που οι Έλληνες ομονοούν, κάθε φορά που βάζουν το «Εμείς» πάνω από το «Εγώ» πραγματικά μεγαλουργούν! Συνεπώς, πρέπει να προστατεύσουμε την πατρίδα μας κυρίως από τον κακό μας εαυτό.
Σεβόμαστε κάθε λαό, τιμούμε κάθε πολιτισμό και αναγνωρίζουμε την εύλογη ανάγκη όλων των ανθρώπων να νιώθουν υπερήφανοι για τη δική τους πατρίδα. Είμαστε όμως κι εμείς πολύ υπερήφανοι για όσα αντιπροσωπεύει ο μαγικός αυτός τόπος για όλη την ανθρωπότητα εδώ και 2.500 χρόνια και θεωρούμε πως με τη στάση μας οφείλουμε να δείχνουμε κάθε μέρα σε «εχθρούς» και «φίλους», ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να χαρίσουμε μήτε τη γη μήτε τη θάλασσα των προγόνων μας σε κανέναν! Τόσο απλά…
Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες!
*Ο τίτλος αποτελεί στίχο από το ποίημα «Ο Κρητικός» του Διονυσίου Σολωμού